تا چهارشنبه ۴ ژوئن پاسخ یک پرسش مهم این رقابت درون حزب دمکرات معلوم می‌شود و مشخص خواهد شد کدام نامزد حزب دمکرات بیشترین تعداد هیاتهای انتخابی را به دست آورده‌‌است.
این هیات‌ها براساس نتیجه آرای مقدماتی و اجماع کمیته انتخاباتی میان دو نامزد حزب دمکرات تقسیم می‌شوند.
آخرین مرحله از انتخابات مقدماتی و درون حزبی دمکرات میان کلینتون و اوباما در روز ۳ ژوئن یعنی سه‌شنبه در ایالت‌های داکوتای جنوبی و مونتانا برگزار می‌شود. اوباما در ایالت‌های همسایه این دو ایالت برنده بوده و به احتمال بسیار زیاد در هر دوی این ایالات نام او از صندوق‌های رای بیرون خواهد آمد.
اعضای هیاتهای عالی یا همان سوپردلیگیت‌ها هنوز نظر نهایی خود را اتخاذ نکرده‌اند.
بعضی از اعضای تعیین‌کننده این هیات می‌گویند که نامزدی را مورد تایید نهایی قرار می‌دهند که بیشترین هیات انتخابی را به‌خود اختصاص داده‌باشد.
این موضوع تا روز چهارشنبه مشخص خواهد شد. به این ترتیب روز چهارشنبه به‌صورت خودکار نتیجه رای و نظر سوپردلیگیت‌ها هم مشخص خواهد شد. تاکنون اوباما برنده هیاتهای انتخابی است.
یک احتمال دیگر آن است که کلینتون با توجه به شرایط کنونی و جایگاهش در آرا، از نامزدی کناره‌بگیرد. او اکنون در شمارش هیاتهای انتخابی ۱۳۶ عدد از اوباما عقب است.
پیشی گرفتن اوباما بر کلینتون نتیجه دوراندیشی اوست. تیم تحقیقاتی ستاد انتخاباتی اوباما از اوایل سال ۲۰۰۷ مشغول تحقیق و بررسی درباره ایالات مختلف آمریکا و تعداد هیاتهای انتخابی و نقش آنها در کمیته مرکزی و هیاتهای عالی (سوپردلیگیت‌ها) بود.
اما هیلاری با تکیه بر امتیازاتش بر اوباما تنها به روز انتخابات فکر می‌کرد و برای همان روز برنامه‌ریزی می‌کرد. مشاوران هیلاری فکر می‌کردند که او تنها برنده سه‌شنبه بزرگ خواهد بود.
اما چنین نشد و اوباما در این روز در ۲۳ ایالت اکثریت را به دست آورد. طی دو هفته بعدی هم او ۱۱ پیروزی پی‌در‌پی به دست آورد و برتری خود را نسبت به کلینتون تثبیت کرد. کلینتون در واقع بازنده نظام انتخاباتی شد که از دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در آمریکا اجرا می‌شود.
در آن زمان حزب دمکرات در تلاش برای یافتن نوعی توازن میان اعضای درون حزب و رای‌دهندگان معمولی این نظام را ایجاد کرد. تا دهه ۱۹۷۰ روند معرفی نامزد انتخاباتی در آمریکا تحت کنترل رهبران حزب بود و شهروندان معمولی رای و نظری نداشتند.
هیاتهای انتخابی پشت درهای بسته معلوم و گاه تا یک سال قبل از روز انتخابات اصلی، این ترکیب و نامزد نهایی احزاب مشخص می‌شدند. در کنوانسیون سال ۱۹۶۸ اولین زمزمه‌های قدرتمند برای اتخاذ روندی جامع‌تر به صدا درآمد و تغییرات آغاز شد.
یکی از تغییرات اساسی در این زمینه اختصاص هیاتهای انتخابی براساس نسبت و تعداد جمعیت ایالت‌ها بود. این به این معناست که نامزدی ممکن است در چند ایالت برنده شود اما به‌دلیل جمعیت کم این ایالات و در نتیجه کم بودن تعداد هیاتهای انتخابی این ایالات، رای نهایی کمیته ملی را به دست نیاورد.
به هر حال اوباما با آگاهی از جزئیات این روند از تک‌تک مراحل آن بهتر از کلینتون استفاده کرد و اکنون در یک قدمی نامزدی حزب دمکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا قرار دارد.
هیلاری کنار نمی‌رود
به‌نظر نمی‌رسد که هیلاری کلینتون تا دقایق آخر از صحنه رقابت به دلخواه خودش کناره بگیرد. او پیشتر کم توجهی کردن به نتیجه انتخابات میشیگان و فلوریدا را با تقلب در رای‌گیری در زیمبابوه مقایسه کرده‌است.
او نمی‌خواهد و نمی‌تواند بپذیرد که با وجود داشتن امتیازات بزرگی مانند پول، شهرت و شوهری که ۸ سال رئیس‌جمهوری از حزب دمکرات در کاخ سفید بود، در مقابل فردی که در عرصه سیاست تازه وارد است شکست بخورد.
